18E EEUWS LUCHTSCHIP MET STUURMECHANISME
“Aérostat de 120 pieds de long compris la queue” [Luchtschip 120 voet lang, inclusief staart] Kopergravure uitgegeven door François Maradan in 1789 als onderdeel van Baron Le Scott’s “Aérostat dirigeable a volonté” [naar wens bestuurbaar luchtschip]. Later met de hand ingekleurd. Afm.: (plaatrand) 26,5 x 46 cm.
De uitvinding van de luchtballon trof het publiek van de late 18e eeuw als een donderslag. Enorme menigten verzamelden zich in Parijs om toe te kijken hoe de ene na de andere ballon boven de stad uitsteeg, met daar aan de eerste mensen die lucht ingingen. De opwinding verspreidde zich snel naar andere Europese steden, waar de eerste generatie luchtreizigers het wonder van het vliegen demonstreerde. Overal was de reactie hetzelfde. In een tijd waarin mannen en vrouwen konden vliegen, welke andere wonderen zouden ze dan nog meer kunnen bereiken?
Vanaf de eerste gasballonnen in 1783 begon het idee van een stuurbaar luchtschip vorm te krijgen. Het werd duidelijk dat het belangrijkste probleem van deze ballonnen lag in hun onvermogen om gestuurd te worden. Onder leiding van de gebroeders Robert kreeg de ballon een langwerpige vorm. Al in 1783 bedacht wetenschapper Generaal Jean-Baptiste Meusnier de stuurmechanismen, die de basis zouden vormen van de moderne luchtvaart.
Om de sensatie te delen met degenen die geen ballonvaart konden aanschouwen, om mensen te laten zien hoe een luchtschip eruitzag, en om de moedige mannen voor te stellen die de lucht in gingen, maakten kunstenaars, graveurs en uitgevers prenten om dit laten zien, variërend van met een wetenschappelijke nauwkeurigheid tot zeer fantasierijk.
Prijs: Euro 450,-
