“Vue de la Porte de Muiden, et de la Caserne Orange Nassau á Amsterdam”
Gezicht vanaf de huidige Mauritskade op de Muiderpoort en Oranje Nassau kazerne aan de Singelgracht
Gravure met aquatint vervaardigd ca. 1824-26 door Frederik Christiaan Bierweiler naar ontwerp van Cornelis de Kruyff, uitgegeven te Amsterdam door Frans Buffa & Zn. In de tijd met de hand gekleurd. Afm. (afbeelding): 42 x 58 cm. Zeldzaam!
De Muiderpoort markeerde als een van de 8 stadspoorten in de zeventiende en achttiende eeuw de toegang tot de stad. Gebouwd in 1770, nadat zijn voorganger het jaar daarvoor plotseling was ingezakt. De bouw geschiedde onder supervisie en naar ontwerp van stadsbouwmeester Cornelis Rauws (1732-1772).
De Muiderpoort is een van de weinige monumentale stadspoorten die in Nederland zijn gebouwd in de tweede helft van de achttiende eeuw. De zorg die aan het uiterlijk in monumentaal classicistische vormen is besteed, onderstreept het belang van de poort als belangrijke schakel tussen de stad en de landswegen. De verdedigbaarheid was van ondergeschikt belang geworden, maar wel behield de poort waarmee de stad kon worden afgesloten, zijn functie als centrum voor het innen van stadsbelastingen en tolgelden.
Voor de poort lag over de Singelgracht een stenen brug waarin twee houten wipbruggen opgenomen waren. Aan het uiteinde van de brug was een buitenpoort aangebracht, voorzien van smeedijzeren hekken. Deze ‘hekkepoort’ dateert uit de bouwtijd van de poort, maar werd in 1898 om verkeerstechnische redenen afgebroken: men vond de doorgang te smal. Bij de hekkepoort begint de lommerrijke Oetewalerweg, thans Linnaeusstraat.
De even verderop gelegen Oranje-Nassaukazerne werd in de Napoleontische tijd voor de Franse troepen neergezet. Een eindeloos gebouw van maar liefst 888 Rijnlandse voeten lang (276 meter) en 50 voet breed (16 meter) waarvoor 3300 heipalen zijn gebruikt. Maar de Fransen, ook Napoleon zelf, hadden tijdens bouw steeds meer wensen, waardoor de kazerne pas na de Franse overheersing, in 1813, werd opgeleverd en z’n vaderlandslievende naam kreeg.
Christiaan Bierweiler (1783 “” na 1831) stond in Amsterdam ingeschreven als graveur. Kramm, in zijn Levens en werken der Hollandsche en Vlaamsche kunstschilders, beeldhouwers (1864), beschrijft hem als “een bekwaam kunstenaar, die het schraapijzer meesterlijk te hanteren wist.”
Prijs: VERKOCHT
