LOOFHUTTENFEEST BIJ DE SYNAGOGES IN AMSTERDAM
“Gezicht der Portugeesche en Hoogduitsche Jooden-Synagogen, nevens het Feest der Loofhutten, te Amsterdam.” Kopergravure vervaardigd door Caspar Philips Jacobsz. in 1782 naar een tekening van Pieter Wagenaar uit 1781. Later met de hand gekleurd. Afm. 17 x 22 cm.
We zien in het schemerlicht links de Nieuwe en Grote Synagoge (tegenwoordig huist hier het Joods Historisch Museum) op het Jonas Daniël Meijerplein. Rechts, aan de overzijde van de gracht, is de zijkant van de Portugese Synagoge te zien.
Tijdens de Soekot of Loofhuttenfeest (Hebreeuws: סוכות of סֻכּוֹת) wordt herdacht dat de Israëlieten veertig jaar lang in de Sinaïwoestijn onder de bescherming van God rondtrokken waarbij ze verbleven in tenten of hutten. Deze rondzwerving lag tussen de uittocht uit Egypte die met Pesach wordt gevierd en de intocht in het Beloofde Land. Daarnaast is Soekot ook een oogstfeest, om te vieren dat de laatste oogst voor de winter is binnengehaald.
Volgens het gebod dient men gedurende het zeven dagen durende feest in een Soeka ofwel loofhut te verblijven. Vaak wordt hiervoor een hut in de tuin of op een balkon gemaakt. Daarbij is het een vereiste dat door de dakbedekking de sterren zichtbaar blijven; vandaar dat het dak met ‘loof’, bijvoorbeeld riet of dennengroen, is afgedekt.
Voor de gebouwen op de prent zien we dat de verlichte, deels op palen deels op het plaveisel staande loofhutten staan.
Prijs: VERKOCHT
