“Kaart van het Eyland Mauritius”, uit François Valentijn’s “Oud en Nieuw Oost-Indien”, naar het ontwerp van Johan van Leenen, gegraveerd door Jan van Braam en uitgegeven te Dordrecht door Gerard onder de Linden in 1724-1726. Later met de hand gekleurd. Afm.: 43 x 54 cm.
Wybrant van Warwijck kwam als eerste Nederlander op Mauritius aan op 18 september 1598. Van Warwijck was met vijf schepen van de rest van de vloot van de zgn. Tweede Schipvaart, één van de Voorcompagnieën, afgedwaald en na een vergeefse poging op Madagaskar te landen, bij Mauritius terecht gekomen om vers water en voedsel te laden. Hij zou het groene eiland genoemd hebben naar stadhouder Prins Maurits.
De VOC gebruikte het eiland aanvankelijk alleen als verversingsstation en bewoonde het niet permanent. Mauritius had twee goede natuurlijke havens, de Noordwester en de Zuidooster Haven, geschikt voor grote schepen. De Noordwester Haven was een beschutte baai en de Zuidooster Haven werd beschermd door een serie eilanden en riffen. Rond februari kon het er flink stormen, meldt Valentijn.
Mauritius was een vruchtbaar eiland, rijk aan vogels, waarvan de dodo of walgvogel voor de voedselvoorziening de belangrijkste werd, schildpadden en zeekoeien. Er werden varkens, herten en geiten op het eiland achtergelaten voor de vleesbehoefte. In de loop van de jaren 1630 vond de VOC een permanente bezetting noodzakelijk worden om te voorkomen dat de Fransen of de Engelsen zich er zouden vestigen.
Er stonden bossen met ebbenhout. Cornelis Matelieff had er citroen- en sinaasappelbomen geplant. Met de schepen kwamen ratten mee het eiland op waartegen men dan weer katten heeft uitgezet.
In 1638 bouwen de Nederlanders er een eerste vesting op de zuidoostkust.
François Valentijn (1666-1726) was een dominee, natuurvorser en schrijver die vooral bekend is om zijn “Oud en Nieuw Oost-Indien”, een geschiedenis van de Verenigde Oost-Indische Compagnie en haar activiteiten in Oost-Indië. Valentijn’s kaarten behoorden tot de meest nauwkeurige en grootschalige producties over Oost-Indië tot dan toe gepubliceerd. Als officier had Valentijn toegang tot VOC documenten die hij compileerde tot een bijzondere collectie kaarten. Valentijn’s werk is zo superieur aan eerdere kaarten dat de publicatie ervan, gezien het strenge geheimhoudingsbeleid van de VOC voor wat betreft cartografisch materiaal, uitzonderlijk is.
Prijs: VERKOCHT
