ALLEGORIEËN OP DE VIER SEIZOENEN
Vier tekeningen in pen en gewassen inkt van de hand van Jacob de Wit (1695 – 1754). Afm. (papier) elk ca. 14,5 x 20,5 cm.
Jacob de Wit leefde in een voor de kunst niet erg vruchtbare tijd, maar behoorde in deze periode van verval tot een van de belangrijkste 18e-eeuwse Nederlandse kunstschilders. Hij wordt beschouwd als de Rubens van zijn tijd. De Wit is vooral bekend om zijn religieuze werk en de vele deur-, schoorsteen- en plafondstukken die hij maakte voor de huizen aan de Heren- en Keizersgracht te Amsterdam.
Deze geboren Jordanees beschikte over zo’n bijzonder teken- en schildertalent dat hij uitgroeide tot de best betaalde portret en historieschilder van Nederland in de achttiende eeuw. Zijn geraffineerde schilderstijl en beheersing van het licht in zijn schilderingen was fenomenaal. Jacob werd populair en schilderde vele doeken voor de stads- en buitenpaleizen van patriciërs en zelfs van vorsten, met zijn kleurrijke schilderijen voor plafonds en wanden.
Dankzij zijn faam verbasterde zijn naam tot een begrip en zelfstandig naamwoord: de ‘Witjes’, als benaming voor zijn schilderijen in grijs, de grisailles die zo bedrieglijk echt op beeldhouwwerk lijken.
De Wit vervaardigde eigenhandig ook etsen. Voor een serie van oorspronkelijk op één blad verschenen allegorieën op de vier seizoenen, zijn deze tekeningen met putti een voorstudie.
Literatuur: de etsen worden beschreven in Naglers “Neues Allgemeines Künstler Lexicon” (1835-1852), band XXI, p. 561, nr. 16.Ook Christiaan Kramm heeft het in zijn “Levens en werken der Hollandsche en Vlaamse kunstschilders, graveurs en en bouwmeesters” (1857) over “Vier stuks (vroeger op één blad gedrukt) spelende kindertjes, de vier Jaargetijden voorstellende; j. de wit fec. et exc.; in fo, oblong. Latere drukken met het adres van F. Fouquet en Basan.”
