GEZICHT OP DE WATERKANT TE PARAMARIBO
“Vue Perspective de Paramaribo”, kopergravure vervaardigd door Noach van der Meer jr. voor “Histoire Generale des Voyages” van L’Abbe Prevost uitgegeven in 1757. Later met de hand gekleurd. Afm. 22,5 x 32,5 cm.
We zien Paramaribo zoals eenieder de stad zag die over het water naderde. Voor de Europese kapitein en zijn bemanning wanneer zij hun schip kwamen lossen, voor de Afrikaan die na een en ellendige reis voor het eerst land zag en voor de planter die zich in zijn comfortabele tentboot van zijn plantage naar de stad had laten roeien.
Paramaribo had geen echte haven, eigenlijk was de hele Waterkant haven. Bij vloed konden schepen overal aanleggen, bij eb waren er drie punten verspreid over de kade waar men zogenoemde landingsplaatsen had ingericht. Er waren een steiger en voorzieningen om aan te meren, zodat de lading kon worden gelost en overgeslagen op kleinere schepen die met hun geringere diepgang de rivieren op konden varen. Wachtte men nog op een gelegenheid om te lossen of bleef men langer, dan ging men voor anker in de Surinamerivier. Soms lagen er wel meer dan zeventig schepen op de rede.
De Waterkant was het economisch centrum van de stad. Hier leverden de planters hun goederen af. Vandaar werden ze met karren vervoerd naar bestemmingen in de stad of het directe achterland van Paramaribo. Ook de slavenschepen meerden hier aan. Aan de Waterkant was ook het huis voor de kommiezen, oftewel de douane, waar de binnenkomende schepen hun invoerrechten moesten betalen. Hier waren de Waag, de pakhuizen en de belangrijkste winkels waar geïmporteerde goederen als kaarsen, zeep, thee en tabak meteen werden verkocht. En op deze plek stonden de chique huizen van de stad. De Waterkant was het scharnierpunt was tussen de plantages langs de rivieren en de stad als bestuurlijk centrum, maar ook tussen de kolonie en de wereld daarbuiten.
Prijs: VERKOCHT
