“L’hiver” [de winter], ets uit een serie van 4 seizoenen vervaardigd rond 1760 door Franz Edmund Weirotter naar een tekening van Jan van Goyen, uitgegeven te Parijs door Gabriel Huquier. Afm. (plaatrand) 22,5 x 31,4 cm.

Op dit winterlandschap met ijsvermaak slepen twee mannen een slede beladen met hooi over het ijs. De grote, kale boom in het midden benadrukt de winterse sfeer. Op de achtergrond zien we een kerk en enkele huizen, er liggen boten vast in het ijs. De lucht is bewolkt, nog even en het wordt donker. Van Goyen is beroemd vanwege de atmosferische sfeer van zijn werk.

Toen Van Goyen de tekening waarnaar de ets gemaakt is rond 1625 vervaardigde, plaatste hij zich in een lange traditie. Al in de middeleeuwen verbeeldden kunstenaars de seizoenen door middel van landschappen, waarin de mensen bezig zijn met typische dingen die horen bij dat seizoen.

Volgens J. Immerzeel in 1864 hield Jan van Goyen (1596-1656) zich “stiptelijk aan de natuur, behagen alle zijne voorstellingen door de waarheid die men in dezelve aantreft. Dorpen, dijken, kusten, stranden, zeeën en rivieren, alles wat hij van dien aard omstreeks zijne woonplaatsen Leiden en den Haag aantrof en hem schilderachtig voorkwam, stelde hij op schatting; en hij wist door zijn onuitputtelijk vernuft, aan dat alles leven en beweging bij te zetten door het aanbrengen van vaartuigen, zeilend, roeijend, lossend of ladend, en eene menigte van eigenaardige stoffaadje van beeldjes, paarden enz. Zijne wijze van schilderen was onnavolgbaar schoon, vooral in de verschieten, luchten, spiegelende en woelende waters.”

Franz Edmund Weirotter (1733-1771) genoot zijn opleiding in Innsbruck, Wenen, Regensbrug, Mainz en Parijs, waar hij in 1779 de Duitse graveur Johann Georg Wille tegenkomt. Bij Wille leerde Weirotter graveren. Ondanks zijn korte leven liet hij een imposant oeuvre van 288 etsen na, vrijwel allemaal landschapsvoorstellingen.

Prijs: VERKOCHT