DE WERELDWIJDE PETROLEUMINDUSTRIE TIJDENS DE SUEZCRISIS
“Le pétrole dans le monde“. Poster van de Union des chambres syndicales de l’industrie du pétrole (de vereniging van vakbondskamers in de Franse petroleumsector, tegenwoordig “Ufip Énergies et Mobilités“), gedrukt door Impremerie Lafayette in Parijs in 1958. Formaat: 98 x 120 cm.
Deze opmerkelijke thematische kaart van de wereldwijde petroleumindustrie werd gepubliceerd na de Suezcrisis en geeft een interessante visuele weergave van de wereldwijde petroleumindustrie.
De hoofdkaart geeft een overzicht van de productie en transport van ruwe olie over de hele wereld. Gebieden die helder rood zijn gearceerd, vertegenwoordigen velden “in exploitatie”, groen gearceerde velden, bevatten waarschijnlijk oliereserves en oranje cirkels en boortorens zijn min of meer op schaal van de productie van de belangrijkste olieproducerende landen. Grijze pijlen geven de belangrijkste zeeroutes aan waarlangs ruwe olie werd vervoerd; met behulp van de “flow maps”, een eeuw eerder bedacht door Charles Joseph Minard, zijn de pijlen min of meer in verhouding geschaald naar de olie volumes die op elke route werden vervoerd.
De combinatie van cartografische elementen op de kaart schetst een duidelijk beeld: de belangrijkste olieproducerende landen op dat moment waren de Verenigde Staten, Venezuela, het Midden-Oosten en de Sovjet-Unie. Die laatste wordt getoond met enorme potentiële gebieden waarvan werd gedacht dat er ruwe olie onder de grond lag, maar dit potentieel werd pas benut na de val van Sovjet-Unie.
Onder de hoofdkaart bevinden zich twee staafdiagrammen en drie inzetkaarten. Die kaarten zoemen in op de olieproducerende regio’s Venezuela, Noord-Amerika en het Midden-Oosten. Er is echter data toegevoegd in de vorm van zwarte cirkels en sterren die raffinaderijen aangeven, samen met rode lijnen die de routes van pijpleidingen volgen.
Een grafiek linksonder geeft aan hoe het volume en de locatie van olieproductie tussen 1900 en 1956 was veranderd, terwijl een vergelijkbare grafiek rechtsonder de groeiende betekenis van olie in de algehele energiemix tijdens dezelfde periode aangeeft (uiteraard zonder de tegenwoordige duurzame energiebronnen). Ten slotte toont een kleine inzetkaart links in het midden de impact van president Nasser van Egypte en diens sluiting van het Suezkanaal eind 1956, op de wereldwijde stroom van ruwe olie.
Een hedendaagse kaart van de productie van ruwe olie zou er ongeveer hetzelfde uitzien: de Verenigde Staten, het Midden-Oosten en Rusland blijven de belangrijkste olieproducenten, hoewel met de bijna volledige ineenstorting van Venezuela haar rol op de markt aanzienlijk is verminderd. Daarentegen zijn o.a. Brazilië, China en Noorwegen, die op deze kaart uit 1958 niet voorkomen, de afgelopen decennia belangrijke producenten van ruwe olie geworden, terwijl Japan, China en de landen in Zuidoost-Azië uiteraard belangrijke gebruikers zijn geworden.
Prijs: Euro 1.450,-
