La Dame aux Camélias – Alphonse Mucha, 1896

“La Dame aux Camélias” kleurenlithografie naar het ontwerp van Alphonse Mucha (1860 – 1936), gedrukt in 1896 door F. Champenois…

“La Dame aux Camélias” kleurenlithografie naar het ontwerp van Alphonse Mucha (1860 – 1936), gedrukt in 1896 door F. Champenois te Parijs. Gesigneerd in de druk linksonder. Afm.: 207,3 x 76,2 cm.

Alphonse Mucha werd geboren in Moravië (huidig Tsjechië) en is onlosmakelijk verbonden met de Art Nouveau, aanvankelijk ‘le style Mucha’ genoemd. Als geen ander wist hij de Slavische ziel met een licht melancholische inslag weer te geven. In 1887 vertrok Mucha naar Parijs. Heel de stad was overweldigd door zijn werk en de affiches werden zelfs van de straten geroofd. De sierlijke lijnen, frisse pastelkleuren en weelderige motieven in zijn illustraties van sensuele vrouwen, werden de iconen van het fin de siècle.

Mucha’s stijl komt prachtig tot uiting in de grote affiches die hij in de jaren 1890 ontwierp en waarmee hij beroemd en internationaal erkend werd. De belangrijkste daarvan zijn de affiches voor de Parijse actrice Sarah Bernardt. Wat dit werk uit artistiek oogpunt revolutionair maakte, was het raffinement dat hij inbracht in wat tot dan toe een uiterst kleurrijk, vaak zelfs schel, Parijs straatdecor was geweest. Dankzij Mucha’s bijdrage verwierf de affiche een nieuwe betekenis in de moderne kunst.

Mucha slaagde erin om de affiches voor Sarah Bernhardt een grote dramatisch kracht te verlenen. Zijn intuïtieve gevoel voor wat visueel effectief is, blijkt uit alle creaties.

Sarah Bernhardt speelde meer dan eens de hoofdrol in La Dame aux Camélias van Alxandre Dumas. Mucha’s affiche was bedoeld voor de reprise van 1896. Dit prachtige werk geeft een dramatisch beeld van de tragische liefde van de courtisane Camille die, stervend aan tuberculose, haar minnaar van zijn trouwbelofte ontslaat. De verzwakte heldin leunt tegen de balustrade tegen een achtergrond van zilveren sterren. Witte camelia’s, haar favoriete bloem, zijn volop aanwezig. Zij heeft er een in haar haar en de andere, in de hand van het noodlot linksonder, staat voor de dood. De gladde stengel van de plant contrasteert met de doornige rozen die de harten in de omlijsting boven de figuur omknellen en die naar het hoofdthema van het toneelstuk verwijzen: het ultieme offer van de liefde.

Prijs: VERKOCHT